Wojna, która ocaliła mi życie…

 

 

 

 

 

Która wojna jest straszniejsza? Ta, którą prowadzimy z własną niedoskonałością, chorobą, kalectwem, czy ta, którą codziennie toczymy z biedą, niedostatkiem, brudem i głodem? Czy w obliczu tak wielu nieszczęść owa prawdziwie militarna wojna, która spada na nas całkowicie z zaskoczenia, może się z tym równać? Może mieć jeszcze jakiekolwiek znaczenie?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mała Ada od dziecka jest kaleką. Mieszka z mamą i bratem w skromnym mieszkaniu na trzecim piętrze. Jej życie nie jest kolorowe, wręcz przeciwnie, jest szare, smutne i pełne cierpienia. Świat ogląda z perspektywy podłogi, a jedynym łącznikiem z tym, co za murami, jest małe okienko w kuchni. Mimo iż jej zdeformowana noga, jak mówi Ada, „jest daleko od jej głowy”, to otoczenie postrzega ją jako osobę co najmniej upośledzoną umysłowo. 
I właśnie w tym czasie do Londynu wkracza wojna. W obawie przed bombardowaniem miasta rodzice wysyłają swoje dzieci na wieś.
Ada nie jedzie, bo po co. Matka nie ma zamiaru się za nią wstydzić. Szansę na uratowanie dostaje tylko jej młodszy brat, Jamie.
Ale dziewczynka ma dość. Ucieczka od niekochającej matki, od ciasnego domu i głodu, jest jej jedyną szansą na normalne życie.

 

 

Jak zmienia się świat, który do tej pory widziany jedynie z poziomu kolan, nagle poszerza swoje horyzonty? Co czuć, gdy okazuje się, że twoja szansa na ocalenie tak bardzo zależy od tego czy jesteś ładny, słodki i zadbany?
Jak poradzić sobie z tym co nowe, gdy korzystanie z łazienki okazuje się być najtrudniejszą rzeczą na świecie? Jak się zachować, gdy nie rozumiemy znaczenia wielu słów ani przeznaczenia rzeczy, w których otoczeniu się znaleźliśmy?

 

Co myśleć, kiedy w zachwyt wprawiają nawet najbardziej błahe rzeczy jak trawa, ciepła zupa, czysta pościel? Jak odnaleźć się w świecie, który okazuje się tak bardzo inny od tego, co znaliśmy do tej pory. Bo nagle ta szara, brudna rzeczywistość zamienia się w świat pełen barw, kształtów, zapachów i …miłości.

„Wojna, która ocaliła mi życie” nie jest opowieścią o TEJ wojnie. To bardziej historia o nadziei, przyjaźni i miłości.
O utracie miłości tych, którzy bezwarunkowo powinni nas nią obdarzać i odnalezieniu jej u osób, które są nam zupełnie obce.
A wojna? No cóż, ona jest tylko tłem…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ocena: ★★★★★★★★ (8/ 10)

Kimberly Brubaker Bradley „Wojna, która ocaliła mi życie”

Wydawnictwo Entliczek , Warszawa 2017, s. 327, [1] s.

Kategoria wiekowa: 10+

 

Przeczytaj także

Strona korzysta
z plików Cookies.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie.